Als we naar de pandemie en de maatregelen kijken, dan is het goed om het vanuit verschillende perspectieven te benaderen, maar die zullen uiteindelijk wel geïntegreerd moeten worden. Dit is er een publicatie (Mulligan CB et al 2022) vanuit een economisch perspectief met data uit de VS:
“Mortality from all causes during the pandemic was elevated 26 percent for working-age adults (18-64), as compared to 18 percent for the elderly. Other data on drug addictions, non-fatal shootings, weight gain, and cancer screenings point to a historic, yet largely unacknowledged, health emergency.”
Feitelijk staat er dat COVID-19 vooral een ziekte van de ouderen is, terwijl de sterfte in de leeftijdscategorieen eronder ook toenemen door o.a. drugsgebruik, vuurwapenongelukken, gewichtstoename en verlate diagnose mbt kanker. Dat zijn dus neveneffect, maar wat hier gesuggereerd wordt is dat het middel (maatregelen) erger is dan de kwaal (pandemie). Laten we dit perspectief nu eens integreren met de realiteit. Nee, niet met andere perspectieven, met de realiteit!
Neveneffecten virus
Het begrip ‘weight gain’ wordt hier genoemd, omdat het een risicofactor is voor diabetes en hart- en vaatklachten. Maatregelen zouden leiden tot gewichtstoename. Niemand die dat ontkent, maar nu komt het probleem. Het kan nl niet verklaren waarom diabetes, hartklachten en sterfte meer toenemen na een besmetting binnen een periode van 12 maanden, ook met relatief milde symptomen. Dat komt omdat de auteurs niet kijken naar biomedische factoren. De waarheid is dat COVID-19 een multiorgaanziekte is.
De auteurs hebben de (over)sterfte van 9 categorieën in kaart gebracht en vervolgens verdeeld over leeftijdscategorieën. Dan treffen ze oversterfte, ook in de leeftijdsgroepen die zelden sterven aan COVID. De suggestie is dat het komt door de maatregelen. Dan mag je verwachten ze een dosis-responsrelatie vinden met de maatregelen en (non-COVID) oversterfte. Dat zijn ze helaas ‘vergeten’ te inventariseren. Geen biomedische overwegingen, maar ook niet eens een simpele maatregeleninventarisatie. Dit is een heel matig onderzoek.
Neveneffecten van het beleid
Er zijn meer onderzoeken die verder kijken dan alleen oversterfte en leeftijdsgroepen, zoals deze (Stoto MA et al 2022):
“The theme of “two Americas” arose in the summer of 2021, regarding at first vaccine refusal, and later opposition to vaccine and mask mandates and more generally, Covid denialism“
De onderzoekers keken naar COVID doden en oversterfte. Beiden waren hoger in de staten waar vooral Republikeinen domineren en minder maatregelen hadden door het bagatelliseren van COVID. Daarnaast benoemen ze nog andere factoren, zoals leeftijd en armoede. Dat is aanzienlijker dan de analyse beperken tot oversterfte en leeftijdsgroepen.
In Nederland is er ook oversterfte waargenomen, maar daar blijkt een inverse relatie tussen vaccinatiegraad en oversterfte op gemeenteniveau. Daarnaast beweegt de oversterfte mee met de besmettingen met een 6 weken vertraging. Gebrek aan maatregelen, COVID-19 bagatelliseren en lage vaccinatiegraad kunnen veel beter verklaren waarom er oversterfte is na de vaccinatiefase.
Conclusie
De realiteit is dat QALY’s de schade van COVID niet kunnen vangen en dat focussen op IFR onzinnig is. Dat je niet direct sterft aan COVID wil niet zeggen dat je niet later sterft aan COVID. Een zorginfarct betekent dat er geen ruimte is voor de 175.000 jongeren die gebruik maken van de spoedeisende hulp. In 2021 hebben twee maal langs code zwart geschuurd, waarbij urgente operaties aan kanker en hart zijn uitgesteld. Ook dat heeft een duidelijke impact. En aangezien Duitsland ook kritiek heeft gelegen werkt opschalen van de IC’s ook niet. Dat is de realiteit en dit economisch onderzoek is intellectuele armoede.