Bij veel COVID-19 ziekenhuispatiënten zijn de vitamine D spiegels laag en daarom zou suppleren preventief werken. Een nieuw onderzoek lijkt dat uit te wijzen. Het onderzoek kent een preregistratie en is uitgevoerd onder zorgpersoneel werkzaam over 4 ziekenhuizen dat nog niet geïnfecteerd is geweest. Er staat een keurige powerberekening in. Het onderzoek vond ook pre-vaccin plaats en het vaccin kan geen factor van invloed zijn. De helft kreeg vitamine D en de andere helft een placebo. Na 45 dagen was 6% van de interventiegroep besmet en 24% van de placebogroep. Dat is een spectaculair verschil.
Toch rijzen er allerlei vragen bij het lezen van de publicatie. Allereerst hadden ze slechts 212 in de follow-up en dat is een verlies van 35%. Dat is een onacceptabel! Hanteer als vuistregel dat 25% uitval de max is. Primaire reden voor uitval was tijdsdruk, zo wordt gemeld.
De placebogroep was gemiddeld 3 jaar ouder en had meer diabetespatiënten. Dat is een probleem, omdat diabetespatienten gevoeliger zijn voor besmettingen, zo werd in een recent onderzoek vastgesteld. Dat komt omdat de ACE-2 receptoren expressie toeneemt bij diabetes waar het virus aan kan hechten. De placebogroep bevatte daarnaast meer verpleegkundigen (23 vs 16%) die meer contact hebben met de patiënten en een grotere besmettingskans hebben dan bijvoorbeeld laboranten. Bij elkaar zijn dat best veel redenen die kunnen verklaren waarom je meer besmettingen hebt in de placebogroep.
Deze onevenwichtige verdeling tussen de interventie- en placebo arm ontstaat omdat de totaalgroep gewoon te klein is. De SIREN study met zorgpersoneel waar ze ook besmettingen registreren in relatie tot vaccin effectiviteit bestaat uit tienduizenden mensen en dan is 321 wel een beetje mager. Daarmee zijn we er nog niet.
Slechts 17% van de besmet geraakte deelnemers uit de interventiegroep had te lage D spiegels, terwijl dat bij 15% van de placebogroep het geval was. Verhoogt juist het hebben van lage D spiegels niet de kans op besmetting? Ook na een multivariate analyse komen ze tot de conclusie dat de vitamine D spiegels geen rol spelen bij de besmettingskans. Bij elkaar zijn dit de bevindingen:
- Te kleine groep en daarmee groot baseline verschil tussen de groepen
- Uitval van 35% is veel te hoog
- Placebogroep bevatte meer verpleegkundigen en diabetespatiënten waardoor besmettingskans toeneemt
- Auteurs kunnen niets vertellen over de uitvallers (meer dan 100)
- Het vermeende effect had geen enkele relatie met de serumspiegels
- Absurd groot effect, wat vooral voorkomt bij onderzoeken die underpowered zijn
Het geheel wekt dus weinig vertrouwen op en het is daarmee ook niet overtuigend.